Opa Grit

De bakkerij bestond al sinds 1894. Waarschijnlijk is hij zijn vader opgevolgd. Die conclusie trek ik naar aanleiding van advertenties van de bakker die in het ‘Gasselternijveensch Nieuwsblad’ stonden en bewaard zijn gebleven. Bakkerij Grit is uiteindelijk gestopt in 1967, waarschijnlijk zijn er drie generaties bakkers geweest.

Uit oude documenten blijkt dat het pand voor de bakkerij een andere functie had. Het was een café: Café Verwey en Roeland.
Het café lag om de hoek van de Vaart, dat is het einde van de Gasselternijveenschemond. Waarschijnlijk was het een kroegje waar o.a. schippers naar toe gingen om een hartversterkertje te halen. 

Opa Grit was heel goed in het snijden van ruiters, een kunst die de hedendaagse bakker niet meer wordt bijgebracht. Hij vertelt hierover in een interview met de Hunzestroom, het plaatselijk nieuwsblad (1960). Ruiters zijn versierde suikergoedfiguren. Ze werden gemaakt van harde suiker (soms ook koek) en vaak in de vorm van een ruiter te paard – symbool voor Sinterklaas op zijn schimmel.

Opa Grit, de bakker uit het begin van de vorige eeuw, was niet alleen bakker. Hij verkocht ook petroleum, Amerikaans spek en drogisterij artikelen. Daar adverteerde hij mee.

 

Opa Grit stopte als bakker en ging een paar huizen verderop wonen. Het onderwerp van dit verhaal komt niet uit de bakkerij, maar vanuit zijn nieuwe huis. Begin jaren zestig van de vorige eeuw was Opa Grit een van de eersten die een televisie kocht. Een grote rechthoekige houten kast met een glazen beeldscherm. Niemand in het dorp, voor zover ik wist, had al een televisie in huis. Wij zeker niet, Opa Grit wel. Bijzonder was dat hij op woensdagmiddag en zaterdagmiddag, als de kinderen vrij van school waren, zijn huis voor de kinderen openstelde om bij hem televisie te komen kijken. Hij was toen al 87 jaar oud. 

 

In 1960 opende Radio Speelman een elektronicawinkel in Gasselternijveen.  Ze verkochten allerlei elektrische apparaten voor huiselijk gebruik en adverteerden ook met Philips televisie toestellen, prijzen vanaf 645 gulden. Ik veronderstel dat Opa Grit één van de eersten was die zo’n kijkkast kocht en een grote antenne op zijn dak liet plaatsen. Het toestel kreeg een prominente plek in de huiskamer, vaak de zondagse kamer.

De allereerste reguliere Nederlandse televisie-uitzending was in november 1952, ik was nog niet geboren. Een paar jaar later zond Hilversum ook kindertelevisie uit. ‘Dappere Dodo’ was de eerste Nederlandse televisieserie (1955-1962). ‘Swiebertje’ was ook al sinds 1955 op de buis en ging nog tot in de jaren zeventig door. In 1962 kwam ‘Okkie Trooy’, de uitvinder en zelf herinner ik me ‘Paulus de Boskabouter’, een poppenserie uit 1967. 

In die tijd was ik dus het kleine meisje dat op woensdagmiddag naar Opa Grit ging en voor het eerst televisie keek. Het was door mijn kinderogen gezien een enorme grote televisie, een huisbioscoop. De hele voorkamer zat vol met kinderen die dicht opeen gepakt op de grond zaten of bij opa op schoot naar de televisie keken. Vol spanning keek ik daar naar ‘Okkie Trooy’, voor mij een nieuwe fantasiewereld.

Van Swiebertje herinner ik me spontaan nog de hoofdrolspelers: Bromsnor, juffrouw Saartje, Malle Pietje en natuurlijk Swiebertje zelf.  De begintune zingt nog in mijn hoofd. De televisiemiddagen bij Opa Grit zijn voor mij een mooie jeugdherinnering. Hij heeft lange tijd heel veel kinderen een geweldige woensdagmiddag bezorgd. ‘Opa Grit’, hij was een begrip onder de kinderen.

 

 

NB

Foto Okkie Trooy van internet.